🛷 Tango A Tango Argentyńskie Różnice

Tango argentyńskie Rytm tanga, który znam to tętno, miasta dźwięk Melodia jego słów, sentyment, uczuć lęk Prostym rytmem tym Czystym słowem swym Prowadzisz w tangu lub chcesz nauczyć się prowadzić?Uzyskaj dostęp do eksluzywnych materiałów, w których dokładnie wyjaśniamy aspekty dobrego prowadzenia w t About me; Gender: Male: Industry: Transportation: Location: Poland: Introduction: Jestem zaangażowanym" tanguerosem "od od 2013. Dużo czytam , przeszukuje internet starając sie poznać historie tanga i poszczególnych figur. Tango.krakow.pl registered under .PL top-level domain. Check other websites in .PL zone. The last verification results, performed on (November 08, 2022) tango.krakow.pl show that tango.krakow.pl has a valid and up-to-date wildcard SSL certificate issued by Sectigo Limited expiring on June 09, 2023. Festiwal - Tango argentyńskie - tango.info/pl. tango. info /pl. log in. Miguel Ángel Zotto: Festiwal. Date start Date end [summary] Miejsce Status info; 2014-07-01: MESSAGGILive presentaDanze Standard SongsTango - ArgentinosLe più belle musiche da ballare "Slow Waltz - Tango -Wiener Waltz - Slow Fox Trot - Quick Step" Tango argentyńskie. Discover Pinterest’s 10 best ideas and inspiration for Tango argentyńskie. Get inspired and try out new things. Saved from przyslijprzepis.pl. 431 views, 16 likes, 7 loves, 3 comments, 5 shares, Facebook Watch Videos from Nauka tańca the BeSt - zajęcia rekreacyjne Warszawa Bemowo: TAKIE TANGO to rzadkość Przyznam, że moja ekscytacja TANGO, tango, tango Argentyńskie. Jeśli kiedykolwiek chcieliście się tańczyć nauczyć, to 14, 15, 16 maja będziecie mieli okazję i to całkiem za darmo. Oprócz tego odbędą się 2 eventy pokazowe, jeśli tvtHN. Amerykańskie tango vs argentyńskie tango Amerykańskie tango i argentyńskie tango to dwa rodzaje tańca tanga, które wykazują pewne różnice między nimi. Tango to termin, który przekazuje znaczenie pewnego rodzaju tańca. Należy do gatunku muzyczno-tanecznego, który powstał w rejonie Rio de la Plata i stopniowo rozprzestrzenił się na inne części świata. Tango to bardzo żywiołowy taniec, który przyciąga uwagę wielu ludzi. Ponieważ jest tak bardzo podziwiany, wydaje się, że różne części świata znalazły własną wersję tego pięknego tańca. Amerykańskie Tango ma swój wpływ na International Tango, które jest wyrafinowaną wersją oryginalnego Tango. Argentyńskie Tango różni się od tego amerykańskiego. W tym artykule przyjrzyjmy się, jakie różnice widzimy między dwoma stylami tańca to jest American Tango?American Tango to tango, które zostało uproszczone w Ameryce, aby każdy mógł tańczyć. Często uważa się, że American Tango to rodzaj tańca formalnego. American Tango nie jest tańcem spotowym. Jeśli chodzi o muzykę, American Tango wykorzystuje w swoim tańcu ostrą muzykę. Warto zauważyć, że w przypadku tanga amerykańskiego więcej ciała jest wykorzystywane. Jeśli chodzi o postawę ciała, American Tango używa tańca towarzyskiego. Oznacza to, że są blisko, ale nie tak blisko, jak w tangu argentyńskim. Z drugiej strony całe ciało jest wprawiane w ruch w amerykańskim tangu. Jest to bardzo ważna różnica między dwoma formami tanga, jeśli chodzi o sposób tańca. Ponadto tancerze w amerykańskim stylu Tango mieliby nogi przylegające do podłogi. Nie unoszą nóg w chodzi o kontakt cielesny z American Tango, tancerze mieliby kontakt tylko na biodrach, ale jeśli chodzi o ułożenie nóg, to unikają kontaktu; nogi nie są ze sobą splecione. Jeśli weźmie się pod uwagę bliskość amerykańskich tancerzy tanga, można by zauważyć, że tancerze mają bliski kontakt z udami i miednicą, a nie górną częścią ciała. Co to jest argentyńskie tango?Tango argentyńskie jest jedną z form tanga. Często uważa się, że tango argentyńskie to rodzaj nieformalnego tańca. Amerykańskie Tango i Argentyńskie Tango pokazują między nimi ogromne różnice. Jedną z najważniejszych różnic między nimi jest to, że argentyńskie tango jest bardziej tańcem spotowym. Należy zauważyć, że argentyńskie tango wykorzystuje w swoim tańcu delikatną chodzi o pracę nóg, nogi i stopy są częściej używane w tradycyjnym tangu argentyńskim. Jest to w istocie wyraźna różnica między dwiema formami tanga: środek ciała jest przesuwany najpierw przez tancerzy, a następnie przez nogi w tangu argentyńskim. W tangu argentyńskim zobaczysz wiele splecionych nóg. Poza tym można by zauważyć, że tancerze są bliżej siebie w American Tango. Bliskość ich ciał jest taka, że ​​biodra i nogi są prawie zablokowane. W rzeczywistości nogi tancerzy w tangu argentyńskim są splecione, a górne części ich ciał stykają się ze sobą. Należy zauważyć, że te dwa rodzaje tanga wykazują również różnice w stylach zamykania. Podczas zamykania tanga argentyńskiego można było zauważyć, że tancerze mają bliski kontakt z górną częścią ciała, a nie z nogami. W American Tango tancerze mają bliski kontakt z udami i miednicą, a nie z górną częścią ciała. Ostateczna różnica między tymi dwoma typami tanga polega na tym, że tancerze w tangu argentyńskim często unoszą nogi, a czasami zaczepiają je o nogi partnerów podczas tańca. Takiej akcji nóg nie widać w amerykańskim tangu. Typy tanga amerykańskiego i argentyńskiego: Amerykańskie Tango: American Tango to tango, które zostało uproszczone w Ameryce, aby każdy mógł tańczyć. Tango argentyńskie: Tango argentyńskie to rodzaj tańca miejscowego. Charakterystyka tanga amerykańskiego i argentyńskiego:Muzyka: Amerykańskie Tango: American Tango wykorzystuje ostrą muzykę z mocniejszym bitem. Tango argentyńskie: Argentyńskie Tango wykorzystuje łagodną Amerykańskie Tango: American Tango używa pozycji ciała w sali balowej, gdzie ciała są blisko, ale się nie dotykają. Tango argentyńskie: Tancerze tanga argentyńskiego mają bardzo blisko ciała, tak że ich nogi i biodra stykają się. Blokujące nogi: Amerykańskie Tango: American Tango nie blokuje nóg. Tango argentyńskie: Argentyńskie Tango ma splecione nogi. Ruch nóg: Amerykańskie Tango: W amerykańskim stylu Tango nogi tancerza pozostają na podłodze. Nie unoszą nóg w powietrzu. Tango argentyńskie: W tangu argentyńskim tancerze często unoszą nogi, a czasem zaczepiają je o nogi partnerów podczas dzięki uprzejmości:American Tango autorstwa Porfitron (CC BY argentyńskie autorstwa Jenny Mealing (CC BY Tango Tango argentyńskie i tango nowoczesne (europejskie), którego uczymy się na kursach tańca towarzyskiego, to dwa różne tańce. Tango zawsze było tańcem intymnym, nie wymagającym dużej przestrzeni. Kiedy jednak znalazło drogę do sal balowych Europy, jego styl nie zgadzał się z europejska ideą tańca balowego, a było to ponad sto lat temu. Autentyczny styl został szybko zmieniony. Piękno charakteru prawdziwego tanga zostało zastąpione szybszym, pulsacyjnym rytmem. Tango zostało włączone do konkursów tanecznych i powstał nowy trend, który nakazał tancerzom poruszać się wokół parkietu seria sztucznych marszów staccato, z przejściami sygnalizowanymi rodzajem zaraźliwych skurczów szyi, które wzbudzają sporo śmiechu w Argentynie. Narodziny tanga Tango pojawiło się w Argentynie w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Historycy spierają się, co do źródeł jego pochodzenia i do dziś nie przedstawiono spójnej historii powstania tego tańca. Najczęściej powtarzana teoria widzi w tangu syntezę elementów z wielu źródeł, takich jak candombe - granego na bębnach przez niewolników sprowadzonych z Afryki, czy milonga* - ludowej muzyki z pampasów, która zawierała zarówno elementy muzyki Indian, jak i kolonialistów hiszpańskich. Tango powstawało na przedmieściach, w biednych dzielnicach, w barach i domach publicznych (hiszp. prostbulos) jako muzyka miejskiej biedoty, co przywodzi na myśl muzykę rap lat dziewięćdziesiątych XX stulecia. Dziś dziwne wydaje się, ze pierwotnie tańczono tango na ulicach tylko w męskim gronie, a za nieobyczajne uważano, by tańczyła je kobieta z wyższych sfer. W swych początkach tango było zwierciadłem społeczności zamieszkujących przedmieścia Argentyny tyglem, w którym wymieszały się pasja, odwaga i wszechogarniająca zmysłowość. Mówiło się, ze Argentyńczycy oddychają w rytmie tanga, i to stwierdzenie najlepiej oddaje role, jaka tango odgrywało i wciąż odgrywa w kulturze tego kraju. Czas, miejsce narodzin i rozwój tańca o tak narzucającej się zmysłowości i nie ukrywanej seksualności, a nawet wulgarności - to nie przypadek. Buenos Aires było wówczas "stacja docelowa" wielkiej fali emigracyjnej z Europy. Jeszcze przed pierwsza wojna światową liczyło to miasto milion mieszkańców, a ponad polowe z nich stanowili obcokrajowcy. Byli to przeważnie mężczyźni, zatrudnieni w wielkich rzeźniach, garbarniach, magazynach, chłodniach i gazowniach. Potrzebne były kobiety. Nie wielkie, francuskie damy, lecz "towar masowy". Ich sprowadzaniem zajęła się pewna rzutka mniejszość, zamieszkująca w Buenos Aires, która w latach 1870-1930 uprawiała handel żywym towarem na skale międzynarodową. Taniec potępiony Początkowo tango było gra symbolizującą wzajemne relacje miedzy alfonsami a ich "podopiecznymi", do czego zresztą nawiązywały tytuły pierwszych utworów oraz choreografia. To w dużym stopniu tłumaczy te typowa drapieżność i aurę machismo, którymi nacechowany jest ów taniec. Wpływ na ewolucje tanga i jego ugładzenie miały wydarzenia społeczno-polityczne. Rozpowszechniło się ono wśród klas wyższych wraz z przyznaniem prawa głosu wszystkim obywatelom (w Argentynie nastąpiło to w 1912 roku), co poprawiło pozycje społeczną kobiet i doprowadziło do zmniejszenia różnic klasowych. I tak rozpoczęła się zadziwiająca kariera tańca, który z domów publicznych trafił na salony. W początkach XX wieku fala tanga rozlała się po świecie drogą dość szczególną ulic i portowych domów publicznych "pożeglowało" do innych portów. Do Europy dostało się najprawdopodobniej przez Marsylie, a najbardziej spektakularnym momentem kulminacyjnym w tej europejskiej wędrówce był 1 stycznia 1914 roku, gdy arcybiskup Paryża zagroził ekskomunika potencjalnym tancerzom. Nie przeszkodziło to jednak tangu w zdobyciu popularności, która z czasem uczyniła je, obok fokstrota, symbolem lat trzydziestych i czterdziestych. Carlos Gardel Za największego spośród tych, którzy kiedykolwiek śpiewali tango i za jednego z największych kompozytorów tego gatunku muzycznego Argentyńczycy uważają Carlosa Gardela. To on uznawany jest za twórcę tanga argentyńskiego, bo to dopiero on wyprowadził je z nizin społecznych, uczynił bardziej "przyzwoitym" i strawniejszym dla "wyższych sfer". Nastąpiło to w latach dwudziestych, a szczególnie w trzydziestych, kiedy Gardel wyruszył do Europy i podbił Paryż. Niestety, wkrótce po sukcesach odniesionych w Europie stracił życie w katastrofie lotniczej nad Kolumbia. Płyty z jego nagraniami rozchodziły się w ogromnych nakładach, a i dziś cieszą się niemałym powodzeniem. Wtedy, w tragicznym 1935 roku, odprowadziło Gardela na cmentarz Chacarita w Buenos Aires tysiące wielbicieli. Dziś pod jego grobowcem leżą zawsze świeże kwiaty. Tu wznosi się tez jego posag naturalnej wielkości: uśmiech utrwalony w grynszpanie, ręka podniesiona lekko jak przy śpiewaniu, w której dwa wyciągnięte palce proszą o papierosa. I rzeczywiście - nawet w deszczowe dni żarzy się miedzy nimi jakiś "Parisienne" lub "Extra". Wieść niesie, ze, kto włoży zapalonego papierosa miedzy te palce, temu spełni się życzenie. Tango rozkwita... W pierwszym, powojennym dziesięcioleciu magia tanga trwała przede wszystkim na obrzeżach rozrastającego się nadal Buenos Aires, gdzie wiele jeszcze wybrukowanych ulic rozpływało się w stepie. Juan Peron kazał wybetonować wiele prostokątnych placyków wielkości boiska do gry w koszykówkę, aby napływający robotnicy przemysłowi mieli możność uprawiania sportu i różnego rodzaju gier. Na tych betonowych placykach, zalanych w gorące letnie noce jaskrawym światłem, kołysały się w rytmie tanga objęte zmysłowo pary. ... odchodzi... Skończyło się to w 1955 roku, gdy zbombardowano Buenos Aires. Nad La Plata nastała nowa epoka. Królował w niej Bill Haley i Rock'n'Roll, a potem zaczęły się kurczyć obszary marzeń, otoczone brutalnością politycznej rzeczywistości. Pod rządami generałów także tangu musiało zabraknąć powietrza. Czarna karta w historii rozwoju tego gatunku muzycznego jest okres od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych XX wieku, kiedy to Argentyna rządzona była przez dyktatury wojskowe, a zgromadzenia publiczne jakiegokolwiek rodzaju były zakazane. Ciągłość rozwoju tanga została przerwana, a wielu artystów wyemigrowało bądź zaprzestało występów. ... i powraca Od lat osiemdziesiątych zeszłego wieku tango przeżywa swój renesans. Za sprawa wielkich spektakli jak "Forever Tango" czy filmów takich jak "Tango" Carlosa Saury taniec ten znowu zauroczył tysiące. W Europie, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, nawet w Australii, RPA i w Hong Kongu powstały kluby zrzeszające miłośników tego tańca i stylu. Spotykają się regularnie, organizują kursy, warsztaty i pokazy. W Polsce taka właśnie działalnością zajmuje się Akademia Tanga Argentyńskiego w Warszawie. Astor Piazzolla Astor Piazzolla (1921-1992) jest jednym z najważniejszych kompozytorów tworzących tanga po II wojnie światowej. Urodził się w Argentynie, wychował w Nowym Jorku, gdzie zdobywał wiedze na temat jazzu i muzyki klasycznej. Wrócił do Argentyny i jako bandoneonista grał w zespole Anibala Troilo. Równocześnie studiował u znanego argentyńskiego kompozytora Alberto Ginastery, któremu przedstawił go mieszkający wówczas w Buenos Aires Artur Rubinstein. Kontynuacja studiów kompozytorskich był pobyt w Paryżu i studia u francuskiej kompozytorki i dyrygentki Nadii Boulanger. Po powrocie z Paryża Piazzolla założył Quintetto Nuevo - zespól, który otwiera nowy rozdział w historii tanga - tango nuevo. Prezentował on nowa formę łączącą tradycje z nowoczesnymi technikami kompozytorskimi, wykorzystującymi pomysły takich sław, jak Maurice Ravel, Olivier Messiaen, Arnold Schnberg, Bla Bartók i Igor Strawinski. Piazzolla dzięki innowacjom, które wprowadzał, wzbogacając język tanga, naraził się tradycjonalistom postrzegającym tango jedynie przez pryzmat jego wartości taneczno-użytkowych. Tango Piazzolli pomimo swej odmienności wciąż oddaje czar dawnych czasów, kiedy było tańczone w zadymionych prostbulos przez ludzi z argentyńskich przedmieść z cygarem w kącikach ust, którzy nadali tangu ekspresje i niepowtarzalny styl. * słowo milonga ma dwa znaczenia: 1. miejsce gdzie się gra i tańczy tango, stad "milonguero" i "milonguera" to mężczyzna i kobieta tańczący tango 2. jeden z rodzajów muzyki tanga charakteryzujący się szybkim rytmem, wesołym nastrojem utworu oraz nieco odmiennym sposobem tańczenia: partnerzy są nachyleni do siebie pod katem, opierając się o siebie górna częścią klatki piersiowej, czyli w tzw. bliskim objęciu ("close embrace"). Skoro już jesteśmy przy rodzajach tanga, to istnieją jeszcze: tango lub tango de salon - najbardziej typowy, najczęściej spotykany styl tańczenia tango walc - tango zawierające warstwę melodyczna w rytmie walca; oprócz tego - jak to zwykle w tangu - ma tez inne warstwy rytmiczne w rytmie parzystym; pozwala to tancerzom na pewna dowolność w wyborze linii rytmicznej; można chwilami przyśpieszać i zwalniać krok, dostosowując go zmiennie do różnych warstw melodycznych; szczególnie dobrze do takiej muzyki pasują wszelkiego rodzaju obroty orillero [wym. orijero] - uważany za najstarszy styl tanga; nazwa pochodzi od słowa "orilla" oznaczającego przedmieścia Buenos Aires, gdzie narodziło się tango; ten styl, podobnie jak canyenge, nie używał "kociego kroku", czyli przesuwania stop tuz nad parkietem; teraz chyba już nikt dokładnie nie wie, jak naprawdę wyglądał, bo zaginął chyba pól wieku temu albo i więcej - ludzie tańczący w ten sposób odeszli, zanim powstała technika umożliwiająca zarejestrowanie ich tańca canyengue [wym. kandzenge] - trochę młodszy od orillero, ale tez stary i zanikający styl; znają go i uczą bardzo starzy tancerze właściwie tylko w Argentynie; gatunek na wymarciu tango-show albo fantasia tango - taniec z elementami niemal baletu, ze skomplikowanymi i efektownymi układami choreograficznymi, tańczony na pokazach mistrzów Postawa taneczna Gdy rozpoczynamy taniec, powinniśmy pamiętać o jego historycznym, intymnym charakterze tańca spelunek i burdeli. Tancerz, który podchodzi do tanga w jego autentycznym stylu, powinien wczuć się w role i przynajmniej w wyobraźni zamienić parkiet w ciemny kat knajpy. Partnerzy w tango powinni stworzyć swój intymny świat, świat, w którym będą tańczyć ze sobą i dla siebie swoje własne, prywatne tango. Mężczyzna swoja lewa ręką ujmuje prawa dłoń kobiety. Lewa ręka mężczyzny jest lekko przygięta. Jego prawa ręka znajduje miejsce na plecach kobiety. Prawą ręką będzie on prowadził swoja partnerkę. Dla niej będzie wygodnie ułożyć lewa rękę na prawym przedramieniu, ramieniu, plecach, a czasem nawet na karku mężczyzny. Łokcie są odwiedzione od boków ciała. Tancerze dostosowują swoje ramiona, stawiając lekki opór, ale nie usztywniając ich. Pomoże to mężczyźnie odpowiednio prowadzić kobietę, a kobiecie reagować na prowadzenie. Przy niektórych figurach jest to najłatwiej osiągalne przy lekkim oporze prawej ręki kobiety. Partner zwraca głowę w lewo. Całkiem naturalne jest tańczyć policzek przy policzku, ale również mniej intymna pozycja jest uznawana. Punkt wyjściowy dla kontaktu ciał znajduje się mniej więcej na wysokości przepony. Dotyk bioder lub brzuchów jest wyjątkiem, a nie zasada. Tancerze nie powinni pokładać się na sobie, a ciężar ciała powinien być utrzymywany przez nogi. W przeciwieństwie do tanga nowoczesnego, gdzie mężczyzna sztywno utrzymuje ramiona w tej samej pozycji w stosunku do ciała, by zapewnić silny uchwyt kobiecie, w tangu argentyńskim ramiona mężczyzny nie są trzymane tak sztywno, przez co kontakt ciął nie zawsze zostaje zachowany, zwłaszcza, gdy tancerze przechodzą do bardziej zaawansowanych figur. W tangu argentyńskim figury często zawierają długie sekwencje tańca na malej powierzchni parkietu. Krok podstawowy składa się trzech części: rozpoczęcia - (Salida) części środkowej - (Cruzada) zakończenia - (Rezolucion) START DO TYLU (występuje w wersji europejskiej, Argentyńczycy zaczynają od razu w bok) Rozpoczęcie: tancerze ustawieni twarzą do siebie (rysunek powyżej). Stopy u obojga złączone. Mężczyzna stoi na lewej, a kobieta na prawej nodze. Mężczyzna Krok prawa noga do tylu Krok lewa noga do boku, nieco szerszy niż krok partnerki Kobieta Krok lewa noga naprzód Krok prawa noga do boku Obroty: figurę te można tańczyć nie stosując obrotu, lub z obrotem w lewo (maksymalnie 180 stopni) CRUZADA kontynuujemy poprzednia figurę Mężczyzna Krok prawa noga naprzód, z prawej strony stóp partnerki Krok lewa noga naprzód, z prawej strony partnerki Dostawienie prawej nogi do lewej, z pełnym przeniesieniem ciężaru ciała Kobieta: Krok lewa noga do tylu Krok prawa noga do tylu Skrzyżowanie lewej nogi przed prawa, z pełnym przeniesieniem ciężaru ciała Obroty: figurę te tańczy się nie wykonując obrotu. ZAKONCZENIE W POZYCJI ZAMKNIETEJ kontynuacja poprzedniej figury Mężczyzna Krok lewa noga naprzód Krok prawa noga do boku Dostawienie lewej nogi do prawej, z pełnym przeniesieniem ciężaru ciała Kobieta Krok prawa noga do tylu Krok lewa noga do boku Dostawienie prawej nogi do lewej, z pełnym przeniesieniem ciężaru ciała Obroty: bez obrotu lub z obrotem w lewo. Home Muzyka Szkoła Tańca Krzysztofa Kocińskiego „STUDIO DANCE CLUB” wspólnie z Restauracją „PALMIARNIA” oraz KTT "BALANS" serdecznie zaprasza na TANGO FESTIWAL - uroczysta milonga - "TANGO W ZIELENI” organizowany w dniach 23-26 marca z okazji VIII rocznicy Milongi w naszym regionie. Głównym punktem FESTIWALU TANGA jest uroczysta Milonga - TANGO W ZIELENI, która odbędzie się 25 marca (sobota) w godz. w zielonogórskiej PALMIARNI przy ul. Wrocławskiej 12a. Podczas uroczystej milongi najpiękniejsze tanga świata grać będzie zespół HAMBURG TANGO QUINTET w składzie: ANETA PAJEK (Polska) - bandoneon CAIO RODRIGUEZ (Buenos Aires, Argentyna) - śpiew i gitara HANS-CHRISTIAN JAENICKE (Niemcy) - skrzypce JAVIER TUCAT MORENO (Argentyna) - fortepian ANNA MARIA HUHN (Niemcy) - kontrabas Hamburg Tango Quintet to międzynarodowy zespół Tanga Argentyńskiego który powstał w 2014r. w Hamburgu (Niemcy). Założycielami oraz autorami aranżacji są polska bandoneonistka Aneta Pajek oraz argentyński wokalista, gitarzysta i kompozytor Caio Rodriguez. Hamburg Tango Quintet specjalizuje się w wykonywaniu klasycznego tanga argentyńskiego, muzyki tanecznej idealnej na milongi. Repertuar zespołu obejmuje utwory instrumentalne oraz wokalno-instrumentalne. W programie znajdują się dzieła wielkich mistrzów tego gatunku: Carlos Gardel, Osvaldo Pugliese, Anibal Troilo Pichuco, Francisco Canaro, Carlos Di Sarli i inni. Zespół wykonuje przeboje z czasów Złotej Ery tanga (1920-1940). Hamburg Tango Quintet charakteryzuje się typowym argentyńskim brzmieniem. Zespół doskonale oddaje charakter tej niezwykłej muzyki. Melancholijny i charyzmatyczny śpiew argentyńskiego wokalisty Caio Rodrigueza - przenosi słuchacza w świat Argentyny i Buenos Aires - stolicy tanga argentyńskiego. Grupa koncertuje na Festiwalach Tanga Argentyńskiego całego świata. Na tym spotkaniu szerokiego grona miłośników tanga podziwiać będziemy pokazy taneczne w mistrzowskim wykonaniu pary Luizy i Marcelo Almiron z Warszawy. To polsko-argentyńskie małżeństwo, które ma za sobą ogromne doświadczenie – zarówno w tangu argentyńskim, jak też innych formach tańca oraz technikach pracy z ciałem i terapii ruchem. Luiza i Marcelo prowadzą jedyną szkołę tanga w Polsce, w której na stałe uczy Argentyńczyk pochodzący z Buenos Aires (Marcelo) - profesjonalny tancerz, choreograf i nauczyciel, który ma za sobą olbrzymie i wszechstronne doświadczenie, które wchłonął od najlepszych nauczycieli i maestros. Tańczył w show tangowych, wygrał 2 nagrodę na Mistrzostwach Świata w Tangu w 2002r. W życiu i pracy towarzyszy mu żona Luiza, która w Buenos Aires nie tylko uczyła się tego pięknego tańca ale także pracowała tam, ucząc tanga innych w jednej z najpopularniejszych tradycyjnych milong: w El Beso. Marcelo tańczy tango od ponad 25 lat, Luiza od 18-stu. Tańcem zajmują się od ponad 30 lat – Marcelo zaczął tańczyć mając ok. 15 lat, Luiza jeszcze w szkole podstawowej. To doświadczeni pedagodzy. Ich metodyka nauczania łączy ich różne doświadczenia i scala w jedną unikalną całość to, co w nich wyjątkowe: - korzenie argentyńskie Marcela i jego doświadczenie tangowe zaczerpnięte od tych, którzy już nie żyją jak i współczesnych maestros: mistrzów canyengue, tango salon, milonguero, tango show (escenario), nuevo i milongi oraz doświadczenie w innych tańcach (salsa, taniec współczesny, jazz, break-dance oraz rock and roll) - u Luizy – jej bogate doświadczenie taneczne (tango milonguero, tango salon, tango escenario, tango nuevo i milonga, taniec towarzyski, salsa, jazz, swing), pasję odkrywania tajemnicy ciała i psychiki (szkolenia i kursy pracy z ciałem i terapii tańcem i ruchem, studia psychologiczne) oraz ponad 20-letnie taneczne doświadczenie pedagogiczne zarówno z dziećmi jak i dorosłymi. Ich taniec to kwintesencja tanga, to pasja, namiętność, to rozmowa na różnych poziomach. Jedni z nielicznych par w Europie, które tańczą wszystkie style tanga, znają i umieją pokazać ich różnice i subtelne szczegóły: nie są im obce stare techniki tanga czy też współczesne style i metody ruchu. Świetnie odnajdują się zarówno w tango milonguero czy starym canyengue jak i w szeroko pojętym tango salon. Korzystają często z rozwiązań tango nuevo a także wzbogacają swój taniec o bardzo ekspresyjne tango show (tango escenario). Uwielbiają też tańczyć milongę. Prowadzą regularne kursy, warsztaty, specjalne seminaria oraz tańczą na wielu pokazach w Polsce i za granicą. Proponują Wam tango argentyńskie prosto z kolebki tanga z BUENOS AIRES - we wszystkich jego kolorach i odcieniach!!! Ponadto w trakcie imprezy Agata i Krzysztof Kocińscy przeprowadzą lekcję podstawowych kroków tego zmysłowego tańca. Toteż warto skorzystać z okazji i rozpocząć taneczną przygodę z tangiem argentino. Zatem życząc niezapomnianych wrażeń organizatorzy raz jeszcze serdecznie zapraszają na uroczystą Milongę czyli TANGO W ZIELENI. Wszelkie prawa zastrzeżone © 2022 System sprzedaży biletów ↑

tango a tango argentyńskie różnice